در روز های آخر اسفند

کوچ بنفشه های مهاجر زیباست

درنیمروز روشن اسفند

وقتی بنفشه هارا از سایه های سرد

دراطلس شمیم باران با خاک وریشه

ـ میهن سیارشان ـ

در جعبه های کوچک چوبی

در گوشه ی خیابان می آورند:

جوی هزار زمزمه در من میجوشد:

ای کاش.......

ای کاش آدمی وطنش را

مثل بنفشه ها(در جعبه ها خاک)

یک روز میتوانست

همراه خویش ببرد هر کجا که خواست

درروشنای باران در آفتاب پاک!

                                                                                                                                           اسفند ۱۳۴۵